Muğla’nın eşsiz doğasıyla ünlü ilçesi Datça, sadece turizmiyle değil, içinde barındırdığı insan hikayeleriyle de dikkat çekiyor. Bu hikayelerin en önemlilerinden biri, ilçenin ‘tek’ ayakkabı tamircisi olma unvanını elinde bulunduran Rıdvan Arslan’a ait. 43 yaşındaki deneyimli usta, tam 26 yıldır Datça halkının ayakkabılarını, çantalarını ve deri eşyalarını onararak, kaybolmaya yüz tutmuş bir mesleği tek başına omuzluyor.
Çeyrek Asırlık Tecrübe ve Rakipsiz Hizmet
Datça’nın işlek noktalarından biri olan Ambarcı Caddesi üzerindeki mütevazı dükkanında hizmet veren Arslan, ilçedeki tek ayakkabı tamircisi olmanın hem avantajlarını hem de dezavantajlarını bir arada yaşıyor. Yıllardır rakipsiz çalışmanın kendisine iş yoğunluğu ve ekonomik getiri sağladığını belirten usta, diğer yandan bu yalnızlığın mesleğin geleceği adına endişe verici olduğunu vurguluyor. Sadece ayakkabı değil; kemer, cüzdan ve çanta gibi deri ürünlerin de tamiratını gerçekleştiren Arslan, ilçe sakinlerinin vazgeçilmez duraklarından biri haline gelmiş durumda.
Düzce Depreminden Datça’ya Uzanan Kader
Rıdvan Arslan’ın bu meslekle ve Datça ile tanışma hikayesi, Türkiye’nin yakın tarihindeki acı bir olaya, 1999 Düzce Depremi’ne dayanıyor. Aslen Mardin Midyatlı olan Arslan, deprem felaketinin ardından abisinin vesilesiyle Datça’ya yerleşmiş. teknolojitepe.com.tr olarak yerel değerlerin hikayelerini incelediğimizde, Arslan’ın şu sözleri dikkat çekiyor: “O dönem talihsiz bir süreçti, depreme yakalandık. Sonrasında abim beni buraya getirdi. Benim asıl ustam abimdir. Hem eğitimime devam ettim hem de onun yanında çıraklık yaparak bu zanaatı öğrendim.”
“Gençler İlgi Göstermiyor, Meslek Yok Oluyor”
Günümüzde el emeğine dayalı mesleklerin teknolojiye ve tüketim kültürüne yenik düşmesi, Rıdvan Usta’nın da en büyük yarası. Datça’da kendisinden başka bu işi yapacak kimsenin kalmadığını belirten Arslan, çırak bulamamaktan yakınıyor. Mesleğin devamlılığı konusunda karamsar olan tecrübeli zanaatkar, “Eğer ben bu işi bırakırsam Datça ayakkabısız kalır” diyerek durumun ciddiyetini özetliyor.
Sabır ve Emek İsteyen Bir Zanaat
Yeni neslin el işçiliğine ve sabır gerektiren mesleklere ilgi göstermediğini ifade eden Arslan, eğitim sisteminde veya toplumsal teşviklerde eksiklikler olduğunu düşünüyor. “Bir çırağım olsa, bu bayrağı devredecek biri yetişse çok mutlu olurdum” diyen Rıdvan Arslan, bu işin sabır istediğini ancak öğrenildiğinde kişiye ömür boyu ekmek kapısı olacağını hatırlatıyor. teknolojitepe.com.tr ekibi olarak bizler de, teknolojinin gelişimi kadar, bu tür kadim mesleklerin korunmasının toplumsal hafıza ve sürdürülebilirlik açısından kritik olduğuna inanıyoruz. Arslan, sevdiği işi yapmanın huzurunu yaşarken, arkasından gelecek bir nesil olmamasının hüznünü taşımaya devam ediyor.
